نویسنده: حاج وحید سعیدی؛
ما همیشه خدا فکر می‌کردیم دوران پارینه سنگی و عصر حجر تمام شده است و اگر هم آن بندگان خدا با چالش‌هایی مواجه بودند، برای خودشان بوده و ربطی به نسل‌های بعدی ندارد. اما ظاهراً این طور نیست و برخی از گرفتاری‌های نسل جدید میراث غار نشینی اجدادمان به ویژه عزیزان نئاندرتال است. یعنی گل کم بود به مشکلات ژنتیک نئاندرتال‌ها هم آراسته شد! بشر امروزی این همه گرفتاری و بدبختی دارد، حالا میراث دار مشکلات ژنتیکی انسان‌های عصر حجر به ویژه در موضوع احساس درد شده است.
یعنی این همه خصلت خوب انسان‌های باستانی و عصر پارینه سنگی، ما عهدی باید ژن احساس درد نئاندرتال‌ها را به ارث ببریم! جان به لبان نکنم. دانشمندان اخیراً کاشف به عمل آورده‌اند اگر آستانه درد کمی داریم، ممکن است ژن نئاندرتال را به ارث برده باشیم! زومیت نوشت: سه واریانت ژنی که در اثر آمیزش اجداد انسان‌های مدرن با نئاندرتال‌ها به ما منتقل شده‌اند، ممکن است حساسیت ما را به انواع خاصی از درد افزایش داده باشند. در حقیقت ارتباطات ماقبل تاریخ نئاندرتال‌ها و انسان‌های امروزی، عواقب ژنتیکی برای گونه‌ی ما در پی داشته است. اکنون، تحقیقات نشان می‌دهد که می‌توانیم آستانه‌ی تحمل درد را نیز به فهرست مواردی اضافه کنیم که آمیزش بین‌گونه‌ای انسان‌های باستانی ممکن است بر آن تأثیر گذاشته باشد.
بخشکی شانس… ما فکر می‌کردیم این انسان‌های عصر پارینه سنگی یا انسان‌های نئاندرتال‌ها، رودولفی، هایدلبرگی با آن تبر‌های سنگی و دماغ‌های بزرگ که باب زندگی در مناطق خشک و سرد بود، اساساً انسان‌های پوست کلفت و ضد خشی بودند اما نگو آن بندگان خدا هم در برابر درد، عاجز بودند و حتی به انواع خاصی از درد حساس‌تر بوده باشند.
دکتر کاستوب آدیکاری، نویسنده همکار، در بیانیه‌ای گفت: «حساسیت به درد یکی از ویژگی‌های مهم برای حفظ بقا است و به انسان توانایی می‌دهد تا از درد‌هایی با آسیب جدی اجتناب کند. یافته‌های ما نشان می‌دهد که ممکن است نئاندرتال‌ها به انواع خاصی از درد حساس‌تر بوده باشند؛ گذشته از آستانه‌ی تحمل درد اندک، ممکن است آثار وراثتی و ارتباط ژنتیکی ما با اجداد نئاندرتال‌مان بر آناتومی بینی و حساسیت ما به کووید ۱۹ و احتمال ابتلا به «بیماری وایکینگ» نیز تأثیر گذاشته باشد. به‌نظر می‌رسد که ژن اجداد نئاندرتال مسئول خیلی چیز‌ها است.
هر چند این گرفتاری‌هایی که ما داریم با مشکلات عزیزان غارنشین قابل مقایسه نیست، فقط خدا کند این لابلا دوستان آمارگیر بانک مرکزی و مرکز آمار ایران میزان شاخص فلاکت و آمار بیکاری و سایر بدبختی‌های اقتصادی عصر حاضر را، گردن شکسته نئاندرتال‌ها و ژن آن‌ها نیندازند! چون این بندگان غار نشین خداوند کار و کاسبی و شغل درست و حسابی که نداشتند. پس فردا ممکن است کارشناسان اعلام کنند، بیکاری فزاینده در جامعه ماحصل انتقال ژن بیکاری نئاندرتال‌ها به نسل‌های بعد و ارثی است! خدا به خیر بگذراند…
